„Na początku Bóg
stworzył Niebo i Ziemię” (1Moj 1:1)
„Potem Bóg odłączył od siebie
dwie części. Pierwszej z nich nadał imię „Jezus", drugą zaś nazwał „Duch Święty”.
Byli oni wszyscy jednym. Każdy miał tę samą moc i wolę co pozostali, i choć
mogli oni przebywać w różnych miejscach byli oni przez cały czas połączeni w
jedno.
Następnie Bóg stworzył w niebie
ogromne zastępy istot, które nazwał Aniołami ponieważ byli mu oni posłuszni we
wszystkim. Gdy Aniołowie byli już gotowi podzielił ich według roli i siły na
grupy i zastępy. Ustanowił też pomiędzy nimi przywódców i przywódców z spośród
przywódców. Imiona najwyższych rangą
przywódców to Lucyfer, Michał i Gabriel. Tym trzem Bóg udzielił władzy do
nakazywania swojej (tzn. tych przywódców) woli wobec trzeciej części wszystkich
Aniołów, które stworzył. Oni sami zaś pełni wolę wyłącznie Boga.
Następnie Bóg stworzył w niebie
domy dla swoich aniołów, oraz miejsce w którym będą mogły przebywać i ćwiczyć
się w usługiwaniu mu. Gdy wszystko to było gotowe Bóg stworzył na końcu wielką
świątynię, którą nazwał SWOIM DOMEM, a w jej środku wielki tron symbolizujący
jego wszechwładzę.
Następnie Bóg wybrał z pośród
trzech dowódców anielskich Lucyfera, aby ten był wyższy od pozostałych dwóch i
aby on poświecił całe swoje istnienie do tego, aby wielbić Boga i oddawać mu
niekończącą się wieczną chwałę. Po pewnym czasie Lucyfer dostał do pomocy nowe
istoty, które stworzył Bóg. Były one przeznaczone tylko i wyłącznie do
oddawania Chwały Bogu i były do tego odpowiednio ukształtowane. Lucyferowi nie
dał jednak władzy nam nimi.
To nie spodobało się Lucyferowi,
który przez chwilę czuł się już jak zarządcą całego nieba i drugi po samym Bogu.
Był on istotną niebywale mądrą i potężną w swoich możliwościach, a także
wrażliwą na każdy wymiar emocji. Powiedział wiec do Boga: „Mój Panie. Czy chwała
którą ci oddaje wraz z podległymi mi aniołami, nie jest wystarczająca dla
ciebie? Po ci jeszcze te dodatkowe istotny, które cię wielbią? Jeżeli mało ci
Chwały, którą ci daję zwolnij mnie Panie z przysięgi związanej woli wobec
ciebie, a wtedy jako wolna istotna będę oddawać ci Chwałę lepiej niż teraz”.
Bóg spojrzał na Lucyfera i
odpowiedział mu: „Faktycznie chwała wolnej istoty jest lepsza od twojej oraz od
istot które stworzyłem specjalnie do tego, aby oddawały mi chwałę. Dlatego też
spełnię twoją prośbę i uczynię cię wolną istotą w swojej woli.” Bóg miał już
bowiem wymyślony nowy plan w którym planował użyć Lucyfera. Bóg wiedział bowiem,
że serce Lucyfera nie było gotowe do wytrzymania presji wielkości oddawanej
Bogu chwały jaka go otaczała i że któregoś dnia zbuntuje się i wyciągnie po nią
rękę. Bóg obmyślił sobie tego dnia, że stworzy nową istotę. Całkowicie różną od
Aniołów i od początku przygotuje ją do tego, aby mogła żyć w chwałę Bożej mając
wolną wolę od początku. Bóg stworzył ją w swoim umyślę i nazwał Człowiekiem.
Zaplanował, że będzie ich tak wiele jak Aniołów, ale będą one całkowicie różne
od siebie. Każdy człowiek będzie inny i każdego Bóg wtedy stworzył w swoim
umyśle i zaplanował dla niego przyszłość. Bóg wiedział jednak, że aby człowiek
mógł oddawać mu wieczną chwałę, najpierw będzie musiał mieć możliwość wyboru,
który go sprawdzi.
W tym czasie w niebie doszło do
sytuacji o której Bóg wiedział, że nastanie. Lucyfer obdarzony wolną wolą stracił
panowanie nad swoim sercem i wraz z podległymi mu oddziałami swoich aniołów wypowiedział
Bogu posłuszeństwo i zażądał, aby to on teraz był obiektem chwały i zasiadał na
tronie w świątyni. Michał i Gabriel nie pozwolili mu na to. W niebie rozgorzała
wielka bitwa, której Lucyfer nie mógł wygrać bo podległych mu było tylko 1/3
wszystkich aniołów w Niebie.
Bóg ukarał więc Lucyfera i wraz z
nim wszystkich podległych mu aniołów zrzucając ich z Nieba na ziemię w której
nie było wówczas nic. Tam Lucyfera ogarnęła wściekłość i nieustannie całymi
wiekami napełniał się on nienawiścią do Boga ślubując sobie, że będzie jego
przeciwnikiem w każdej sytuacji co znaczy, że stał się Szatanem. Jego anioły
zaś nazywano od tego dnia demonami, gdyż są to upadłe anioły. Szatan niszczył
co tylko mógł na ziemi, aby uśmierzyć swoją niewyczerpaną wściekłość na Boga,
nie mógł jednak zrobić nic więcej.
Pewnego dnia Bóg powiedział do
siebie: „Nadszedł czas, aby podnieść wymiar kary dla Lucyfera, który ogłosił
się naszym przeciwnikiem. Stworzymy teraz człowieka i damy mu LUDZKIE CIAŁO
dzięki, któremu będzie on miał władzę na ziemi, aby panował nad wszystkim co
tam jest, także nad Lucyferem [który ciała nie ma]. Najpierw jednak przemieńmy
ziemię na której mieszka Lucyfer w miejsce raju i nieskończonej obfitości w
której człowiek będzie mógł żyć w pełni szczęścia i wdzięczności, a następnie
nakażemy mu, aby drwił z szatana mając to wszystko. A gdy dopełni się czas
zabierzemy człowieka, który wygrał z szatanem do nieba, aby był z nami i wtedy
będzie oddawał nam chwałę jako istota wolna i przetestowana.”
„A ziemia była [wówczas] pustkowiem i chaosem; ciemność była nad
otchłanią, a Duch Boży unosił się nad powierzchnią wód” (1Moj 1:2) […..] „Potem rzekł Bóg: Uczyńmy człowieka na obraz
nasz, podobnego do nas i niech panuje nad rybami morskimi i nad ptactwem niebios,
i nad bydłem, i nad całą ziemią, i nad wszelkim płazem pełzającym po ziemi. I
stworzył Bóg człowieka na obraz swój; Na obraz Boga stworzył go. Jako mężczyznę
i niewiastę stworzył ich.” (1Moj 1:26-27) [….] „A człowiek i jego żona byli oboje nadzy, lecz nie wstydzili się [bo
okrywała ich chwała Boża]” (1Moj 2:25)
„Szatan widząc, że Bóg stworzył
człowieka jako istotę prawie równą Bogu i że człowiek dostał od Boga wszystko
czego on sam pragnął, to jest przede wszystkim władzy, a także widząc że
człowiek został stworzony, aby w przyszłości oddawać Bogu wieczną chwałę co
przecież on sam kiedyś robił, wpadł w furię. Znienawidził on człowieka tak samo
jak Boga i za wszelką cenę zapragnął jego zniszczenia i cierpienia, a przede
wszystkim pragnął, aby plan Boży w postaci tego, że człowiek będzie oddawał
chwałę Bogu nie ziścił się i aby człowiek zamiast Bogu, oddawał chwalę jemu.
Szatan wiedział jednak, że Adam mając ciało ma władze nad wszystkim, także nad
nim. Jedyne co mógł zrobić to przekonać go, aby ten sam oddał się w jego ręce i
aby dobrowolnie przekazał mu swoją władzę i aby to szatan rękami człowieka
panował na ziemi, a nie zaś człowiek. Wymyślił wiec KŁAMSTWO, którym chciał zwieść
człowieka i wytrącić go z pod otaczającej go Bożej ochrony. Tak właśnie szatan
stał się diabłem czyli ojcem kłamstwa. Nie wiedział, że tym co zamierza uczynić,
tak naprawdę wypełniał wolę Boga, którą było przetestowanie człowieka i danie
mu wyboru. Ponieważ chwała Boża chroniła człowieka szatan aby mówić do
człowieka musiał wykorzystać zwierzę. Z spośród wszystkich zwierząt poddał mu
się tylko wąż.”
„A wąż był chytrzejszy niż wszystkie dzikie zwierzęta, które uczynił Pan
Bóg. I rzekł do kobiety: Czy rzeczywiście Bóg powiedział: Nie ze wszystkich
drzew ogrodu wolno wam jeść?” (1Moj 3:1) […..] „A gdy kobieta zobaczyła, że drzewo to ma owoce dobre do jedzenia i że
były miłe dla oczu, i godne pożądania dla zdobycia mądrości,[uwierzyła
kłamstwom diabła i] zerwała z owoc [z zakazanego drzewa] i jadła. Dała też
mężowi swemu, który był z nią, i on też jadł. (1Moj 3:6)
„Sprzeciwili się w ten sposób
Bożej woli (tzn. zgrzeszyli) i przez to chwała, która ich otaczała odeszła od
nich, bo stali się brudni grzechem – czymś czego Bóg nie tolerował i nie mógł
dotykać, aby nie umniejszać swojej świętości.”
„Wtedy otworzyły się oczy im obojgu i poznali, że są nadzy.” (1Moj
3:7) […..]
„Następnie Bóg wziął parę
zwierząt i zabił je na oczach Adama i jego żony mówiąc: „Każdy kto grzeszy musi
zostać zgładzony, ale cudze życie to jest żywa krew może przykryć grzech tak
abym go nie widział i abym nie wymierzył wam kary natychmiast choć i tak będzie
miał on swoje konsekwencje. Tak właśnie dzieje się teraz. Ta krew przykryła
przede mną wasz grzech niedopilnowania ogrodu i nieposłuszeństwa wobec mnie”. Następnie
Bóg zdarł z tych zwierząt skórę…”
„I uczynił Bóg Adamowi i jego żonie odzienie ze skór, i przyodział ich”
(1Moj 3:21) [….] „Usunął go więc Bóg z
ogrodu Eden, aby uprawiał ziemię, z której został wzięty. I tak wygnał
człowieka z raju.” (1Moj 3:23-24)
„Szatan widział, że pozbawiony
przykrycia chwały Bożej człowiek jest teraz dla niego łatwym celem i że już nie
musi używać zwierząt aby do niego mówić. Nadal jednak nie miał władzy nad
człowiekiem, ale wiedział, że aby móc w pełni nim manipulować i aby móc sprawować
poprzez niego władze na ziemi, oraz aby móc zabijać ludzi i zmuszać ich do
oddawania chwały sobie musiał najpierw sprawić, aby człowiek miał więcej
grzechu i aby jego relacja z Bogiem była jak najgorsza. Doskonalił się on wiec
w coraz to bardziej wyrachowanym kłamstwie i szeptał on i jego demony do uszu
ludzi kusząc ich do kolejnych grzechów.”
„Następnie [po wygnaniu z Raju] Adam obcował z żoną swoją Ewą, a ta
poczęła i urodziła Kaina. […] a potem urodziła jeszcze brata jego Abla”
(1Moj 4:1-2).
„Ponieważ po utracie przykrycia
chwały Bożej ludzie przestali widzieć Boga oczami naturalnymi Adam uczył swoich
synów o Bugu, a także, że należy oddawać mu hołd i ofiary. Abel szukał wiec
Boga i rozmawiał z nim (tzn. modlił się) choć go nie widział, tak jak jego
ojciec Adam w czasie gdy był w Raju. Pytał się Boga jaka ofiara będzie mu miła,
a Bóg odpowiedział mu, że będzie to ofiara z krwi ponieważ ona ma moc
przykrycia grzechu. Kain zaś nie pytał Boga bo na początku w ogóle nie planował
składać Bogu ofiary.”
„Abel
był [wiec] pasterzem trzód [choć wtedy jeszcze człowiek miał zakaz zjadania
zwierząt], a Kain uprawiał rolę [dla jedzenia]." (1moj 4:2) [….] „Wówczas rzekł Pan do Kaina: Czemu się
gniewasz i czemu zasępiło się twoje oblicze? Wszak byłoby pogodne, gdybyś
czynił dobrze, a jeśli nie będziesz czynił dobrze, u drzwi czyha grzech.
[Diabeł] kusi cię, lecz ty masz nad nim panować.” (1Moj 4:6-7)
„Jednak Kain wybrał, aby nie
słuchać rady Bożej, ale rady diabła tzn. aby zabić Abla. Diabeł powiedział mu
bowiem, że w ten sposób ulży swoim emocjom i zniknie powód jego zawstydzenia.”
„Rzekł wiec Kain do brata swego Abla: Wyjdźmy na pole! A gdy byli na
polu, rzucił się Kain na brata swego Abla i zabił go." (1moj 4-8) [….]
„Szatan był cierpliwy i
nieustający. We dnie i w nocy szeptał do uszu wszystkich ludzi mówiąc im
kłamstwa na temat Boga. Człowiek zaś pozbawiony chwały Bożej stopniowo acz
konsekwentnie ulegał tym kłamstwom i zaczynał coraz bardziej służyć nie Bogu,
lecz Szatanowi, którego miał przecież uciskać i nad nim panował.”
I tak to trwało, aż do czasu gdy Jezus zstąpił i narodził się jako człowiek. On będąc w ciele i ograniczeniach ciała jako jedyny nie uległ presji, którą wywierał szatan i jego królestwo, które w miedzy czasie zbudował. Jezus nie zgrzeszył i będąc całkowicie czystym oddał swoje życie za nas. Od tamtej pory grzech człowieka przykryty jest krwią samego Boga, a więc jest to przykrycie doskonałe - grzech został zmazany, a Boża chwała mogła wrócić na każdego, kto tylko z tej ofiary skorzysta.
"Bo jeśli ustami swoimi wyznasz, że Jezus jest Panem, i uwierzysz w sercu
swoim, że Bóg wzbudził go z martwych, zbawiony będziesz" - Rz 10:9
Teraz wiec kościół - społeczność wywołanych zbawionych przez Jezusa ludzi, wyposażonych w moc ducha świętego (Dz 1:8), który także zstąpił na ziemię może realizować Boży cel - gnębić i poniżać diabła i wydzierać mu to co bezprawnie zabrał.
A czy ty należysz do TEGO właśnie kościoła ? Czy nadal jesteś przykryty ciemnością i przebywasz w królestwie diabła ? Metaforę odpowiedzi na to pytanie możesz znaleźć TU
✞
